اولین سوالی که بسیاری از افراد به آن اشتباه می کنند، تعریف گفتار است. درک نادرست از تعریف آن نیز باعث سردرگمی در زمینه کاری پیام رسان می شود!
با من همراه باشید علی حاجی پور از آکادمی گویندگان تا تعریفی واقعی از گویندگان داشته باشیم.
تعریف گفتار
اگر بخواهم گفتار را در کتاب تعریف کنم، باید بگویم: «هنر و فن گفتار، با دانش و درک کامل از زبان و ادبیات اصلی، استفاده از زبان نوشتاری با استفاده از اندام‌های گفتاری صحیح، با مناسبت است. لحن گفتار برای ایجاد ارتباط و "انتقال مفاهیم با حفظ باورها زبان را مفید می کند."
این یک تعریف در زبان کتاب درسی دبیرستان است که قطعا درک آن دشوار است! اما اگر بخواهم قصه گویی را به ساده ترین شکل ممکن تعریف کنم، باید بگویم که اگر چیزی از شما پخش می شود که صدای شما در آن وجود دارد اما تصویر شما نیست، کار راوی را انجام داده اید.
سخنران کیست؟
حال اگر از «تعریف آگهی‌دهنده» بپرسید، من به این سؤال با تعریف طولانی و عجیب پاسخ نمی‌دهم:
گوینده شخصی است که پیام مکتوب را از طریق گفتار به بهترین شکل به شنونده منتقل می کند.
حال برای درک بهتر مفهوم صحبت کردن، چند مفهوم را با هم بررسی می کنیم: گوینده رادیو
بررسی تعاریف متعدد
در زبان انگلیسی بیش از سه کلمه برای توصیف اعمال گفتاری استفاده می شود:
صداگذاری، صداگذاری، دوبله
خدا را شکر در ایران به این سه پیام گوویندگی می گویند! البته تلاش برخی از همکاران برای تلفیق این ایده ها تا حدودی مفید است اما کافی نیست. بیایید به تعاریف آنها توجه کنیم:
صداگذاری: طبق تعریف بالا، وقتی چیزی از شما منتشر می‌شود که شامل صدای شما می‌شود اما تصویر شما را شامل نمی‌شود، شما یک صداگذاری انجام داده‌اید، مانند کتاب‌های صوتی، تیزرهای تبلیغاتی و غیره.
صداپیشگی – اینها کنش های گفتاری هستند که هنر بیشتری را شامل می شوند (صدا پردازی) و از صدای شما در یک شخصیت مانند کارتون، بازی رایانه ای و غیره استفاده می کنند.
دوبله: دوبله در لغت به معنای دوباره کاری است، یعنی شما با شخصیتی صحبت می کنید که قبلاً در یک فیلم، سریال، انیمیشن، بازی کامپیوتری و ... صدا داشته است. چه فارسی چه زبان خارجی.
تفاوت صداپیشگی و دوبله
دوبله عمل دوبله صدایی است که محدود به شخصیت یک فیلم است. از جمله اعمال و حرکات او. شما باید بتوانید به بهترین شکل ممکن به این شخصیت نزدیک شوید و تبدیل به او شوید!
اما صداپیشگی اغلب زمانی اتفاق می افتد که می خواهید شخصیت جدیدی خلق کنید و باید آن را از ابتدا خلق کنید. دست شما برای بازی های مختلف باز است که در آن نقش خلاقیت قوی تر از شک است. وقتی شخصیتی دارید و مطابق با روحیه او رفتار می کنید چیز استرس زا نیست، اما باید خلاق باشید و جنبه هایی از شخصیت خود را اجرا کنید.
به طور کلی هر یک از این دو گروه از افراد آموزش های یکسانی می بینند، اما در مورد نویسندگی باید مهارت های سازگاری با شخصیت های فیلم را به دست آورید، مثلاً به گفته او نفس بکشید، بازی های خاص او، لحن و لحن کارش و حتی هماهنگی با او.)
صداپیشگی
عموماً به هرکسی که صدایش در کار باشد و از آن درآمد کسب کند صداپیشه نامیده می شود. این تعریف مفهومی گسترده‌تر از تعریف فوق است که حتی افرادی را که در فرودگاه با بلندگو صحبت می‌کنند نیز شامل می‌شود.
بنابراین آموزش باید متفاوت باشد، درست است؟
هر یک از آموزش های فوق دارای آموزش های متفاوتی هستند که ممکن است در ابتدا یکسان باشند اما با پیشرفت شما انواع آموزش ها متفاوت خواهد بود زیرا نیاز شما به مهارت های مورد نیاز در هر زمینه متفاوت خواهد بود.
با این اوصاف، آیا واقعا به دنبال یک بلندگو هستید؟
وقتی مشورت می کردم، مواقعی بود که کسانی که برای اولین بار می آمدند علاقه زیادی به صحبت کردن نشان می دادند. بعد که کمی بیشتر صحبت کردند، متوجه شدم که آن را با رشته دیگری اشتباه گرفته اند. به عنوان مثال، بسیاری از مشتریانی که برای گویندگی به من مراجعه می‌کنند، تقریباً همیشه این کار را رد می‌کنند و می‌گویند: «من می‌خواهم کارهای صحنه‌ای بیشتری انجام دهم!» به عبارت دیگر، اجرای صحنه با صحبت کردن یکی می‌شود، زیرا صدا مهمترین چیز است. بخشی از اجرا
همه حلقه ها گردو نیستند!
سه رشته زیر را در نظر بگیرید. نقاشی، مکانیک خودرو و جراحی مغز و اعصاب. به نظر شما این هم همینطوره؟
تنها شباهتی که بین این دو می بینم استفاده از دست در کارشان است. پس آیا می توان گفت که این سه حوزه به هم مرتبط هستند؟ البته که نه!
چرا هر سه از دستان خود برای کار استفاده نمی کنند؟
در واقع از نظر بیان و اجرا هم همین مشکل وجود دارد. درست است که هر دو از صدا برای کارشان استفاده می کنند، اما تفاوت های زیادی با هم دارند. به عنوان مثال، نقش زبان بدن در گفتار بسیار کمتر از آن چیزی است که در عمل ایفا می کند. وقتی صحبت می کنید هیچ کس نمی تواند شما را ببیند. در بهترین حالت، وظیفه بدن شما کمک به عملکرد صدای شماست. اگر در حین صحبت دستان خود را به نحوی حرکت دهید، خوب است. اگر این کار را در صحنه درام انجام دهید، ممکن است یک فاجعه کامل رخ دهد.
یا مثلاً توانایی کنترل مخاطب، گوینده در واقع چه می کند؟
صحبت کردن و بازیگری ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند و شاید بسیاری از تمرین ها یکی باشند، اما مطمئناً تفاوت های زیادی وجود دارد. برخی از دوستان من برای بهبود مهارت های خود در کلاس های سخنرانی شرکت می کنند. این می تواند مفید باشد، اما البته، برخی از آموزش هایی که همراه با درس های اسپیکینگ ارائه می شود ممکن است اصلاً توسط مجریان استفاده نشود. به عنوان مثال 40 ساعت آموزش «توانایی خواندن شعر و شعر کلاسیک فارسی» طبق عنوان انجمن فنی حرفه ای در حوزه مروج دریافت کنید. این بخش از آموزش روی صحنه در عمل چقدر برای اجراکنندگان مفید است؟
در برخی مدارس موضوع آموزش آنها «دوره گویندگی و بازیگری» است. یعنی در این دوره شما را گوینده کتاب صوتی و مجری می کنند و آن هم در چند جلسه (جلول خلیق!)
نظرات شما عزیزان: